Poland On Screen - przegląd polskiego kina w Londynie
Wielki przegląd polskiego kina w Londynie
tylko w sieci Picturehouse Cinemas
Poland On Screen
* 49 filmów w 7 cyklach tematycznych
* klasycy i debiutanci
* mistrzowie i wschodzące gwiazdy
* laureaci najważniejszych festiwali filmowych
W ramach wydarzeń kulturalnych Polskiej Prezydencji w Unii Europejskiej, w dniach 14 października – 1 grudnia 2011 w Londynie odbędzie się wielki przegląd filmu polskiego Poland On Screen. Dla kinomanów i przypadkowych widzów będzie to nie lada gratka – w 7 cyklach tematycznych zaprezentowanych zostanie 49 polskich filmów.
Nie będzie to jednak nudny wyciąg z historii kina pewnego kraju z byłego bloku wschodniego, kraju Lecha Wałęsy i Jana Pawła II. Poland On Screen to próba pokazania różnorodności polskiej kinematografii, która zrodziła tak wybitnych twórców jak Polański, Has, Wajda, Zanussi i Kieślowski. W programie nie zabraknie również przedstawicieli dwóch filmowych zawodów, o których mówi się, że zostały zdominowane przez Polaków: operatorów (Kamiński, Idziak, Sobociński, Edelman) i kompozytorów (Penderecki, Komeda, Preisner, Kaczmarek).
Londyńska publiczność będzie miała okazję obejrzeć filmy legendarne, jak Przesłuchanie Ryszarda Bugajskiego, nagrodzone po latach w Cannes za wybitną kreację Krystyny Jandy, Przypadek Krzysztofa Kieślowskiego z równie fascynującą rolą Bogusława Lindy, który na całe lata stał się ikoną filmów skazanych w PRL-u na niebyt, Korczak Andrzeja Wajdy, który wywołał rwetes w środowiskach francuskich Żydów, czy Pianista Romana Polańskiego, wyróżniony trzema statuetkami Oscara za porażający obraz Holocaustu. Nie zabraknie także twórców kultowych, którzy mają swoich wyznawców wśród innych wielkich mistrzów, jak odkryty w USA przez Martina Scorsese Wojciech Jerzy Has. Wśród prezentowanych tytułów znajdzie się także największy skandal filmowy Polski postkomunistycznej, Szamanka Andrzeja Żuławskiego, uwielbiana przez Koreańczyka Kim Ki-duka. Poland On Screen będzie próbą pokazania jak ekran filmowy stawał się odbiciem polskiej rzeczywistości bez względu na ograniczenia cenzury komunistycznej lub obyczajowej.
„Chciałem podzielić się moją fascynacją kinem polskim z londyńską widownią – mówi autor programu i organizator Krzysztof Gierat z Krakowskiej Fundacji Filmowej. Rozumowałem jak kiniarz, który musi zainteresować widza propozycją niekoniecznie natychmiast rozpoznawalną. Stąd cykle tematyczne, które mogą zaintrygować tytułem, ale zarazem pozwalają zgromadzić w tygodniowej prezentacji całkowicie różnorodnych twórców, którzy stają w szranki, złączeni podjętym przez siebie tematem”.
Przegląd zainauguruje specjalny pokaz filmu Małgorzaty Szumowskiej 33 sceny z życia oraz spotkanie z reżyserką, które odbędzie się po projekcji.
(14 października 2011, 18.30, the Ritzy)
PROGRAM:
[1] KINO INTYMNE.
Kino po Kieślowskim. Próby podjęcia najważniejszych tematów dotykających każdego człowieka. Tu niezwykle mocny film o rozpadzie uczuć – Plac Zbawiciela w reżyserii małżeństwa Krauzów, a także poruszające zderzenie prywatności i kreacji w autotematycznym Tataraku Wajdy. Popisy operatorskie: Wojciecha Staronia nagrodzonego ostatnio w Berlinie i Pawła Edelmana, autora zdjęć do Pianisty.
33 sceny z życia – reż. Małgorzata Szumowska, 2008
Plac Zbawiciela – reż. Joanna Kos-Krauze, Krzysztof Krauze, 2006
Sztuczki – reż. Andrzej Jakimowski, 2007
Parę osób mały czas – reż. Andrzej Barański, 2005
Zero – reż. Paweł Borowski, 2009
Pora umierać – reż. Dorota Kędzierzawska, 2007
Tatarak – reż. Andrzej Wajda, 2009
[2] WOJNY POLSKO – POLSKIE.
Filmy zatrzymane przez cenzurę komunistyczną i oglądane pokątnie, a także te zrealizowane już w wolnym kraju i często jątrzące, bo bez znieczulenia pokazujące wady i ułomności ludzkiego charakteru. Wśród nich pełna odwołań do Allena i Bułhakowa Ucieczka z kina „Wolność” Wojciecha Marczewskiego oraz głośna adaptacja kultowej powieści Wojna polsko – ruska Xawerego Żuławskiego, syna Andrzeja.
Przypadek – reż. Krzysztof Kieślowski, 1981
Pułkownik Kwiatkowski – reż. Kazimierz Kutz, 1995
Przesłuchanie – reż. Ryszard Bugajski, 1982
Wojna polsko – ruska – reż. Xawery Żuławski, 2009
Nadzór – reż. Wiesław Saniewski, 1983
Ucieczka z kina „Wolność” – reż. Wojciech Marczewski, 1990
Matka Królów – reż. Janusz Zaorski, 1982
[3] GRY Z FORMĄ.
Podejmowali je klasycy kina, poza rutynowe schematy wychodzili debiutanci. Zderzenie eksperymentu intelektualisty Krzysztofa Zanussiego w Iluminacji z nieokiełznaną wyobraźnią outsidera Piotra Szulkina w filmie Wojna światów – następne stulecie, która pozwoliła mu przewidzieć koszmar stanu wojennego. Na koniec objawienie polskiego kina lat ostatnich Rewers Borysa Lankosza ze zdjęcia Marcina Koszałki, odwołującymi się do filmów noir.
Wszystko na sprzedaż – Andrzej Wajda, 1968
Rewers – reż. Borys Lankosz, 2009
Ręce do góry – Jerzy Skolimowski, 1967
Pożegnanie jesieni – reż. Mariusz Treliński, 1990
Trzecia część nocy – reż. Andrzej Żuławski, 1971
Iluminacja – reż. Krzysztof Zanussi, 1972
Wojna światów – następne stulecie – reż. Piotr Szulkin, 1981
[4] PO-LIN ZNACZY POLSKA.
Wątki żydowskie to nierozłączny składnik polskiego kina. Trudno uwolnić się od poczucia straty po narodzie stanowiącym poważną część populacji, dla której ojczyzną była Polska. Skupmy się na dwóch obrazach. Jak na stopklatce próbują na zawsze zatrzymać czas, ocalić przed nadchodzącym nieuchronnie kataklizmem I Wojny Światowej (zjawiskowa Austeria klasyka Jerzego Kawalerowicza) i okropieństwem Holocaustu (dokumentalny Po-Lin operatorki Jolanty Dylewskiej).
Austeria – reż. Jerzy Kawalerowicz, 1982
Pianista – reż. Roman Polański, 2002
Po-Lin. Okruchy pamięci – reż. Jolanta Dylewska, 2008
Niekochana – reż. Janusz Nasfeter, 1965
Jak daleko stąd, jak blisko – reż. Tadeusz Konwicki, 1971
Ziemia obiecana – reż. Andrzej Wajda, 1974
Korczak – reż. Andrzej Wajda, 1990
[5] NA POCZĄTKU BYŁO SŁOWO…
Literatura stanowiła bazę dla polskiego kina nawet wtedy, gdy rodziła się polska szkoła filmowa, która głównie rozliczała się z czasem okupacji, a więc z rzeczywistością niezbyt odległą. Wówczas objawił się Jerzy Stefan Stawiński – guru polskich scenarzystów. Ale i mistrzowie pióra Gombrowicz, Schulz, Miłosz, Hłasko stanowili punkt odniesienia. Wajda napisał w życiu tylko jeden scenariusz! W tym kontekście zjawiskiem wyjątkowym jest Tadeusz Konwicki – i pisarz, i reżyser.
Baza ludzi umarłych – reż. Czesław Petelski, 1958
Dolina Issy – reż. Tadeusz Konwicki, 1982
Sanatorium pod klepsydrą – reż. Wojciech Jerzy Has, 1973
Gorączka – Agnieszka Holland, 1980
Pornografia – reż. Jan Jakub Kolski, 2003
Weiser – reż. Wojciech Marczewski, 2000
Matka Joanna od Aniołów – reż. Jerzy Kawalerowicz, 1960
[6] RZECZYWISTOŚĆ SKRZECZY.
Trochę mocnego kina lat ostatnich, które bez retuszy i sentymentów pokazuje świat krzywdy, zbrodni i rozpaczy. Te filmy często inspirowane są nagłówkami gazet, jak głośny Dług Krzysztofa Krauzego, czy Matka Teresa od kotów Pawła Sali, ale są wśród nich filmy pogodne i śmieszne albo groźnie śmieszne jak szalony w swej diagnozie stanu duszy inteligenta polskiego Dzień świra Marka Koterskiego, twórcy absolutnie osobnego.
Cześć Tereska – reż. Robert Gliński, 2001
Dom zły – reż. Wojciech Smarzowski, 2009
Matka Teresa od kotów – reż. Paweł Sala, 2010
Dzień świra – reż. Marek Koterski, 2002
Dług – reż. Krzysztof Krauze, 1999
Rezerwat – reż. Łukasz Palkowski, 2007
Edi – reż. Piotr Trzaskalski, 2002
[7] MIŁOŚĆ PO POLSKU.
Czy jest inna? Pewnie nie, ale w zależności od bohaterów, okoliczności historycznych i społecznych nabiera różnych barw. W tym zestawie znany chyba na całym świecie Krótki film o miłości Krzysztofa Kieślowskiego, spektakularne Historie miłosne jego aktora Jerzego Stuhra i szokująca Szamanka enfant terrible polskiego i francuskiego kina Andrzeja Żuławskiego.
Kronika wypadków miłosnych – reż. Andrzej Wajda, 1985
Krótki film o miłości – reż. Krzysztof Kieślowski, 1988
Ogród Luizy – reż. Maciej Wojtyszko, 2007
Szamanka – reż. Andrzej Żuławski, 1996
Historie miłosne – reż. Jerzy Stuhr, 1997
Jak być kochaną – reż. Wojciech Jerzy Has, 1962
Wszystko co kocham – reż. Jacek Borcuch, 2009
Przegląd Poland On Screen został zorganizowany przez Krakowską Fundację Filmową przy współpracy z Kinem Pod Baranami w Krakowie i siecią kinową Picturehouse oraz Instytutem Polskim w Londynie i dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.
www.polandonscreen.pl
tylko w sieci Picturehouse Cinemas
Poland On Screen
* 49 filmów w 7 cyklach tematycznych
* klasycy i debiutanci
* mistrzowie i wschodzące gwiazdy
* laureaci najważniejszych festiwali filmowych
W ramach wydarzeń kulturalnych Polskiej Prezydencji w Unii Europejskiej, w dniach 14 października – 1 grudnia 2011 w Londynie odbędzie się wielki przegląd filmu polskiego Poland On Screen. Dla kinomanów i przypadkowych widzów będzie to nie lada gratka – w 7 cyklach tematycznych zaprezentowanych zostanie 49 polskich filmów.
Nie będzie to jednak nudny wyciąg z historii kina pewnego kraju z byłego bloku wschodniego, kraju Lecha Wałęsy i Jana Pawła II. Poland On Screen to próba pokazania różnorodności polskiej kinematografii, która zrodziła tak wybitnych twórców jak Polański, Has, Wajda, Zanussi i Kieślowski. W programie nie zabraknie również przedstawicieli dwóch filmowych zawodów, o których mówi się, że zostały zdominowane przez Polaków: operatorów (Kamiński, Idziak, Sobociński, Edelman) i kompozytorów (Penderecki, Komeda, Preisner, Kaczmarek).
Londyńska publiczność będzie miała okazję obejrzeć filmy legendarne, jak Przesłuchanie Ryszarda Bugajskiego, nagrodzone po latach w Cannes za wybitną kreację Krystyny Jandy, Przypadek Krzysztofa Kieślowskiego z równie fascynującą rolą Bogusława Lindy, który na całe lata stał się ikoną filmów skazanych w PRL-u na niebyt, Korczak Andrzeja Wajdy, który wywołał rwetes w środowiskach francuskich Żydów, czy Pianista Romana Polańskiego, wyróżniony trzema statuetkami Oscara za porażający obraz Holocaustu. Nie zabraknie także twórców kultowych, którzy mają swoich wyznawców wśród innych wielkich mistrzów, jak odkryty w USA przez Martina Scorsese Wojciech Jerzy Has. Wśród prezentowanych tytułów znajdzie się także największy skandal filmowy Polski postkomunistycznej, Szamanka Andrzeja Żuławskiego, uwielbiana przez Koreańczyka Kim Ki-duka. Poland On Screen będzie próbą pokazania jak ekran filmowy stawał się odbiciem polskiej rzeczywistości bez względu na ograniczenia cenzury komunistycznej lub obyczajowej.
„Chciałem podzielić się moją fascynacją kinem polskim z londyńską widownią – mówi autor programu i organizator Krzysztof Gierat z Krakowskiej Fundacji Filmowej. Rozumowałem jak kiniarz, który musi zainteresować widza propozycją niekoniecznie natychmiast rozpoznawalną. Stąd cykle tematyczne, które mogą zaintrygować tytułem, ale zarazem pozwalają zgromadzić w tygodniowej prezentacji całkowicie różnorodnych twórców, którzy stają w szranki, złączeni podjętym przez siebie tematem”.
Przegląd zainauguruje specjalny pokaz filmu Małgorzaty Szumowskiej 33 sceny z życia oraz spotkanie z reżyserką, które odbędzie się po projekcji.
(14 października 2011, 18.30, the Ritzy)
PROGRAM:
[1] KINO INTYMNE.
Kino po Kieślowskim. Próby podjęcia najważniejszych tematów dotykających każdego człowieka. Tu niezwykle mocny film o rozpadzie uczuć – Plac Zbawiciela w reżyserii małżeństwa Krauzów, a także poruszające zderzenie prywatności i kreacji w autotematycznym Tataraku Wajdy. Popisy operatorskie: Wojciecha Staronia nagrodzonego ostatnio w Berlinie i Pawła Edelmana, autora zdjęć do Pianisty.
33 sceny z życia – reż. Małgorzata Szumowska, 2008
Plac Zbawiciela – reż. Joanna Kos-Krauze, Krzysztof Krauze, 2006
Sztuczki – reż. Andrzej Jakimowski, 2007
Parę osób mały czas – reż. Andrzej Barański, 2005
Zero – reż. Paweł Borowski, 2009
Pora umierać – reż. Dorota Kędzierzawska, 2007
Tatarak – reż. Andrzej Wajda, 2009
[2] WOJNY POLSKO – POLSKIE.
Filmy zatrzymane przez cenzurę komunistyczną i oglądane pokątnie, a także te zrealizowane już w wolnym kraju i często jątrzące, bo bez znieczulenia pokazujące wady i ułomności ludzkiego charakteru. Wśród nich pełna odwołań do Allena i Bułhakowa Ucieczka z kina „Wolność” Wojciecha Marczewskiego oraz głośna adaptacja kultowej powieści Wojna polsko – ruska Xawerego Żuławskiego, syna Andrzeja.
Przypadek – reż. Krzysztof Kieślowski, 1981
Pułkownik Kwiatkowski – reż. Kazimierz Kutz, 1995
Przesłuchanie – reż. Ryszard Bugajski, 1982
Wojna polsko – ruska – reż. Xawery Żuławski, 2009
Nadzór – reż. Wiesław Saniewski, 1983
Ucieczka z kina „Wolność” – reż. Wojciech Marczewski, 1990
Matka Królów – reż. Janusz Zaorski, 1982
[3] GRY Z FORMĄ.
Podejmowali je klasycy kina, poza rutynowe schematy wychodzili debiutanci. Zderzenie eksperymentu intelektualisty Krzysztofa Zanussiego w Iluminacji z nieokiełznaną wyobraźnią outsidera Piotra Szulkina w filmie Wojna światów – następne stulecie, która pozwoliła mu przewidzieć koszmar stanu wojennego. Na koniec objawienie polskiego kina lat ostatnich Rewers Borysa Lankosza ze zdjęcia Marcina Koszałki, odwołującymi się do filmów noir.
Wszystko na sprzedaż – Andrzej Wajda, 1968
Rewers – reż. Borys Lankosz, 2009
Ręce do góry – Jerzy Skolimowski, 1967
Pożegnanie jesieni – reż. Mariusz Treliński, 1990
Trzecia część nocy – reż. Andrzej Żuławski, 1971
Iluminacja – reż. Krzysztof Zanussi, 1972
Wojna światów – następne stulecie – reż. Piotr Szulkin, 1981
[4] PO-LIN ZNACZY POLSKA.
Wątki żydowskie to nierozłączny składnik polskiego kina. Trudno uwolnić się od poczucia straty po narodzie stanowiącym poważną część populacji, dla której ojczyzną była Polska. Skupmy się na dwóch obrazach. Jak na stopklatce próbują na zawsze zatrzymać czas, ocalić przed nadchodzącym nieuchronnie kataklizmem I Wojny Światowej (zjawiskowa Austeria klasyka Jerzego Kawalerowicza) i okropieństwem Holocaustu (dokumentalny Po-Lin operatorki Jolanty Dylewskiej).
Austeria – reż. Jerzy Kawalerowicz, 1982
Pianista – reż. Roman Polański, 2002
Po-Lin. Okruchy pamięci – reż. Jolanta Dylewska, 2008
Niekochana – reż. Janusz Nasfeter, 1965
Jak daleko stąd, jak blisko – reż. Tadeusz Konwicki, 1971
Ziemia obiecana – reż. Andrzej Wajda, 1974
Korczak – reż. Andrzej Wajda, 1990
[5] NA POCZĄTKU BYŁO SŁOWO…
Literatura stanowiła bazę dla polskiego kina nawet wtedy, gdy rodziła się polska szkoła filmowa, która głównie rozliczała się z czasem okupacji, a więc z rzeczywistością niezbyt odległą. Wówczas objawił się Jerzy Stefan Stawiński – guru polskich scenarzystów. Ale i mistrzowie pióra Gombrowicz, Schulz, Miłosz, Hłasko stanowili punkt odniesienia. Wajda napisał w życiu tylko jeden scenariusz! W tym kontekście zjawiskiem wyjątkowym jest Tadeusz Konwicki – i pisarz, i reżyser.
Baza ludzi umarłych – reż. Czesław Petelski, 1958
Dolina Issy – reż. Tadeusz Konwicki, 1982
Sanatorium pod klepsydrą – reż. Wojciech Jerzy Has, 1973
Gorączka – Agnieszka Holland, 1980
Pornografia – reż. Jan Jakub Kolski, 2003
Weiser – reż. Wojciech Marczewski, 2000
Matka Joanna od Aniołów – reż. Jerzy Kawalerowicz, 1960
[6] RZECZYWISTOŚĆ SKRZECZY.
Trochę mocnego kina lat ostatnich, które bez retuszy i sentymentów pokazuje świat krzywdy, zbrodni i rozpaczy. Te filmy często inspirowane są nagłówkami gazet, jak głośny Dług Krzysztofa Krauzego, czy Matka Teresa od kotów Pawła Sali, ale są wśród nich filmy pogodne i śmieszne albo groźnie śmieszne jak szalony w swej diagnozie stanu duszy inteligenta polskiego Dzień świra Marka Koterskiego, twórcy absolutnie osobnego.
Cześć Tereska – reż. Robert Gliński, 2001
Dom zły – reż. Wojciech Smarzowski, 2009
Matka Teresa od kotów – reż. Paweł Sala, 2010
Dzień świra – reż. Marek Koterski, 2002
Dług – reż. Krzysztof Krauze, 1999
Rezerwat – reż. Łukasz Palkowski, 2007
Edi – reż. Piotr Trzaskalski, 2002
[7] MIŁOŚĆ PO POLSKU.
Czy jest inna? Pewnie nie, ale w zależności od bohaterów, okoliczności historycznych i społecznych nabiera różnych barw. W tym zestawie znany chyba na całym świecie Krótki film o miłości Krzysztofa Kieślowskiego, spektakularne Historie miłosne jego aktora Jerzego Stuhra i szokująca Szamanka enfant terrible polskiego i francuskiego kina Andrzeja Żuławskiego.
Kronika wypadków miłosnych – reż. Andrzej Wajda, 1985
Krótki film o miłości – reż. Krzysztof Kieślowski, 1988
Ogród Luizy – reż. Maciej Wojtyszko, 2007
Szamanka – reż. Andrzej Żuławski, 1996
Historie miłosne – reż. Jerzy Stuhr, 1997
Jak być kochaną – reż. Wojciech Jerzy Has, 1962
Wszystko co kocham – reż. Jacek Borcuch, 2009
Przegląd Poland On Screen został zorganizowany przez Krakowską Fundację Filmową przy współpracy z Kinem Pod Baranami w Krakowie i siecią kinową Picturehouse oraz Instytutem Polskim w Londynie i dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.
www.polandonscreen.pl
zdjęcia
